KINK Review: The Howl & The Hum - Human Contact

In KINK Reviews schrijven medewerkers van KINK over de nieuwste album releaes van dit moment. Op 29 mei 2020 bracht The Howl & The Hum hun debuutalbum Human Contact uit en Social Media Creative Lieke Rietman dook het album in.

MISERABLE DISCO

Daar is ‘ie dan eindelijk: het debuutalbum van The Howl & The Hum. De jonge Britse band wordt al regelmatig op KINK gedraaid met ‘Until I Found A Rose’ en ‘Hall Of Fame’. Beide tracks zijn ook terug te vinden op de plaat Human Contact. Deze release stond al tijden in mijn agenda en ik keek er ontzettend naar uit. Overall valt er gelijk te zeggen deze band zo verschrikkelijk goed is in het eigen maken van verschillende genres. Zelf beschrijft de band hun muziek als “your dads favourite miserable disco” en ja er zijn tracks die perfect bij deze beschrijving passen, maar er is zoveel meer te horen dan alleen dat!

Tekst gaat door onder de video.

LOVE YOU LIKE A GUN

Het album opent met ‘Love You Like A Gun’ en wat mij betreft het perfecte nummer om de plaat mee te beginnen. Catchy, dansbaar en toonzettend. Voordat Human Contact in de schappen te vinden was bracht The Howl & The Hum al het gelijknamige nummer, ‘Hall Of Fame’ ‘Until I Found A Rose’, ’The Only Boy Racer Left On The Island’ en ’27’ uit. ‘Human Contact’ is wat duisterder dan de eerste track, maar ook kan ik hier niet bij stil zetten. '27’ voldoet volledig aan de omschrijving van miserable disco en wellicht had ik persoonlijk de track over het algemeen te poppy gevonden, maar de stem van zanger Sam Griffiths en de lyrics zorgen voor de perfecte balans.

A HOTEL SONG

‘Hostages’ en ‘Got You On My Side’ werden al regelmatig live gespeeld tijdens shows en livesessies via Facebook en Instagram; dus ik was erg benieuwd om de studio versies van deze tracks te horen en de band heeft niet teleurgesteld. ‘Hostages’ is een prachtig, breekbaar nummer waar iedereen,denk ik, een eigen ervaring in kan terugvinden. Of het nou misschien de tekst: “two lovers met, two strangers left” of “I’m dead on the inside” is – voor iedereen zit er wel wat in. ‘A Hotel Song’ zou voor mij echt een ideale roadtrip track zijn. Helaas heb ik geen auto, maar als ik die had stond dit nummer op volume 100 terwijl ik de horizon tegemoet rijd. Waar het album echt knallend en luchtig begint met 'Love You Like A Gun' eindigt het rustiger en ook wel wat zwaarder met ‘Sweet Fading Silver’ en ‘[Pigs]’. De opbouw in eerstgenoemde is zo ontzettend goed; zo rustig aan het begin en dreunend hoe verder je luistert en het gaat recht naar het hart.

MURMER

'Murmer' heeft een hele duistere vibe, waar ik zelf bijna een ongemakkelijk gevoel van krijg - maar dan op een goede manier. Op een gegeven moment knalt het nummer ineens en elke keer krijg ik daar even kippenvel van. Zo goed! Met 'Smoke' maakt The Howl & The Hum wel meer een uitstapje richting de popmuziek, maar toch weet de band er weer een draai aan te geven dat het niet te poppy is en I love it. Ook krijg ik spontaan zin in de zomer als ik deze song hoor.

Tekst gaat door onder de video.

POTRAIT I

Toen ik voor de eerste keer de tracklist zag viel het me gelijk op dat ‘Don’t Shoot The Storm’, ‘Potrait I’ en ‘Godmanchester Chinese Bridge’ er niet opstonden, vrij balen vond ik het. Maar nu ik de hele plaat van begin tot eind heb geluisterd, is het helemaal oké. Ja, deze tracks zijn ontzettend goed en ik had ze graag op het album gehoord, maar er is nu ruimte gemaakt voor nog meer vette songs en ik kan nog steeds van de andere genieten.

PARADISO

Al met al heeft The Howl & The Hum een super divers debuutalbum gemaakt waarop de band laat horen waar ze allemaal wel niet toe in staat zijn. Ik raad het absoluut aan omdat er eigenlijk voor iedereen wel wat op staat. Wellicht had ik iets meer gitaren verwacht, maar dat is een kleine side note. Dus check ‘m zeker! Op 28 januari komt de band, vooralsnog, naar Paradiso in Amsterdam en ik ben ontzettend benieuwd om het album live te gaan horen. Duimen dat het doorgaat en zet dan nu snel Human Contact aan.