Nagenieten van Rock Werchter 2025

ZONDAG 6 JULI

_{Foto van Ben Houdijk}

NO NONSENSE ROCK BIJ WUNDERHORSE

KlubC, 15:00-15:40

Het is vroeg voor de zondag van Rock Werchter en toch is het bomvol in de tent bij aanvang van Wunderhorse. En dat ligt niet aan de regen, die was juist gestopt. Frontman Jacob Slater lijkt er door verbaast, “we didn’t know if anyone would show up”. Toch even je verwachting van het Rock Werchter-publiek bijstellen, Jacob! 

De korte set van 40 minuten zit vol tempo en wordt goed ontvangen. Gek genoeg wordt ‘The Rope’ overgeslagen, terwijl die toch wel op de setlist gespot is. Gelukkig passeren rammers als ‘Midas’ en ‘Teal’ wel de revue. Tracks die je wellicht ook herkent van de akoestische sessie die de band eerder dit jaar speelde bij KINK. Met pas twee albums op zak zet de band een liveshow neer die nu al groei vertoont, we zijn benieuwd hoe dat eruit ziet na de volgende (twee) album(s).

_{Foto van Ben Houdijk}

FINNEAS OMARMT THE BARN, THE BARN OMARMT FINNEAS

The Barn, 15:40-16:40

Dat het buiten regent en er daarom misschien wat meer mensen in de tent staan dan normaal snapt Finneas zelf ook. Hij begint zijn show eerlijk met het bedanken van de mensen die er zijn omdat ze zijn muziek kennen, maar ook de mensen welkom te heten die misschien zijn komen aanwaaien vanwege de regen. Vervolgens laat hij de muziek spreken, en dat lukt goed. The Barn klapt, danst en zingt mee. ‘A Concert Six Months From Now’ komt fantastisch uit de verf. Wanneer Finneas zijn toetsenist vraagt om mee te zingen in plaats van zangeres ASHE en ‘Till Forever Falls Apart’ inzet klinkt er meteen instemmend geklap door de jongere fans. De combinatie van Finneas en ASHE is overigens een succesformule die ze hebben doorgezet in hun nieuwe gezamenlijke project: The Favors. Diens nieuwe single ‘The Little Mess You Made’ komt ook voorbij op de setlist.

Een show die het publiek mentaal en fysiek goed heeft opgewarmd voor de laatste dag van Rock Werchter 2025.

_{Foto van Ben Houdijk}

FOSTER THE PEOPLE IS EEN FEEST VAN HERKENNING VOOR FANS

KlubC, 16:40-17:40

De KlubC is afgeladen van voor tot ver buiten de tent. Het publiek gaat lekker los op bekende hits zoals ‘Helena Beat’, ‘Houdini’ en ‘Don’t Stop (Color on the Walls)’ van het album Torches.  Met het nieuwe album van vorig jaar gaat de band een wat meer donkere kant op, wat voor dit publiek nog niet volledig uit de verf komt. Het is een totale opleving bij iedereen als de oudere nummers gespeeld worden. Bij ‘Pumped Up Kicks’ gaan alle telefoons de lucht in, dat blijft gewoon een tijdloze banger. En zo is iedereen is meteen weer wakker!

SOULWAX IS DANSBAAR IN OF UIT DE REGEN

The Barn, 19:40-20:40

Op het podium staan enorme apparaten die zo uit een oorlogsfilm lijken te komen. Daarboven, op drie steigers, een gelijke hoeveelheid drumstellen. Daarmee weten ze op Rock Werchter genoeg: Het is tijd voor Soulwax. De zevende(!) keer dat ze op het festival staan. Een uur lang staan de broers Dewaele aan knoppen te draaien en op toetsen te drukken, terwijl de drummers al hun kracht op de vellen loslaten. En zowel in de droge Barn als daarbuiten in de regen wordt er volop gesprongen, gedanst en gefeest. Voor liefhebbers van het oude werk van Soulwax is er echter een tegenvaller: 'Much Against Everyone's Advice' en 'Too Many DJ’s' worden niet gespeeld.

DE FOLK/EDM MIX VAN NOAH KAHAN

Main Stage, 21:00-22:15

_{Foto van Ben Houdijk}

De organisatie van Rock Werchter heeft duidelijk goed nagedacht over de line-up. Zet je Olivia Rodrigo als headliner op de Main Stage, dan is het gevolg dat het bij Noah Kahan ook ramvol staat! Tot verbazing van de zanger zelf, want tijdens zijn optreden staat er in KlubC een EDM-dj te draaien. De bas van dat optreden dreunt flink door, en dat heeft Noah Kahan ook door. "Sounds like they're having fun over there. So thanks for being here", zegt hij. Even later voegt hij eraan toe dat we zijn liedjes vandaag maar moeten zien als de officiële EDM-mix.

Gelukkig speelt Kahan de afleiding na een poosje van zich af, en hij vermaakt zich duidelijk in zijn interactie met het publiek. Vooral de juiste uitspraak van ‘Werchter’ fascineert hem, maar uiteindelijk lukt het hem goed. Wat hem nog beter lukt, is om de weide mee te laten schreeuwen met zijn grote hits. Wanneer hij eindigt met ‘Homesick’, baadt het veld in de laatste stralen zonlicht en is het prachtige moment compleet.

50 JAAR ROCK WERCHTER IN DE STROMENDE REGEN

Voor de mede-KINK'er die Olivia Rodrigo nog niet kent, maar toch blijft plakken, wordt het een avond vol ontdekkingen. Want  de zangeres komt oorspronkelijk dan wel uit de Disneystal, zet ze een goede pop-rock show neer, vol gitaren en vocaal vuurwerk. Sowieso is het de moeite waard om te blijven hangen, want om 50 jaar Rock Werchter te vieren, staan de broertjes Dewaele nog een keer op de line-up. Dit keer niet als Soulwax, maar als dj-duo 2manydjs.

Direct na de laatste klanken van Olivia Rodrigo richt het publiek zijn blik op de geluidstent, zo'n 50 meter voor het hoofdpodium. Boven op het dak staat namelijk de draaitafel van 2manydjs, die in 45 minuten 50 jaar Rock Werchter mogen samenvatten. Dat lijkt een onmogelijke taak, maar ze slagen met vlag en wimpel. David Bowie, The Cure, Radiohead, The White Stripes, Wet Leg, Blur. Allemaal hebben ze op het festival gestaan en allemaal komen ze langs. Het regent pijpenstelen, maar het Rock Werchter-publiek blijft staan voor een enorm feest met een fantastische lichtshow, vuurwerk en heel veel blije, dansende mensen. Een geslaagde afsluiter van een fantastisch 50-jarig verjaardagsfeestje!

ZATERDAG 5 JULI

Gisteravond kwam het nieuws dat headliner Sam Fender helaas niet zal komen optreden vanwege problemen met zijn stemband. Nothing But Thieves wordt ingevlogen om het voorlaatste slot op de Main Stage te spelen, en Yungblud schuift door als headliner. Deceptie begint in de ochtend voorzichtig plaats te maken voor anticipatie, maar we beginnen met de acts die als eerste het festival opwarmen.

HELLO (TOM ODELL) TEMPEST ROAD

Main Stage, 14:10-14:55

Tom Odell stond lang ‘anoniem’ op het Rock Werchter affiche onder de noemer Hello Tempest Road en is een welkome verrassingsact als opwarmer voor de weide van de Main Stage. Hoewel het optreden zelf niet heel verrassend is doet het wel precies wat je verwacht: Een prachtige compacte set met veel nummers van debuutalbum Long Way Down. Tom Odell wordt aangevuld door een band met onder andere ook een strijker en blazers, wat nummers als ‘Grow Old With Me’ en ‘I Know’ prachtig uit de verf laat komen. Ruimte voor klein en intiem is er ook, tijdens ‘Heal’ worden de eerste armen om elkaar geslagen en natuurlijk is de hele weide aan tijdens afsluiter ‘Another Love’. Tom benadrukt dat hij altijd terug wil komen als Rock Werchter hem daar wil hebben, en ons lijkt dat een prima match.

BRIGHT EYES IS OP DE JUISTE PLEK OP HET JUISTE MOMENT

The Barn, 14:00-14:50

Het is wat vroeg voor het Rock Werchter-publiek en duidelijk ook voor Conor Oberst: “Bedankt allemaal om zo vroeg te komen, normaal slaap ik nog”. Het tijdstip weerhoudt Bright Eyes er echter niet van om een gevarieerde set neer te zetten. Ze hebben een setlist vastgesteld uit maar liefst zeven albums en mooie en zwaardere tracks zoals ‘I Won’t Be Ever Happy Again’ wordt afgewisseld met energieke uitspattingen zoals de afsluiter ‘Let’s Not Shit Ourselves (To Love and Be Loved)'. Een mooie gemengde set om dag drie van Rock Werchter waardig mee te starten.

MEDE KINK'ER MEET UP

Rondom The Slope, 16:00

De meet up verloopt informeel, een tikkeltje chaotisch en charismatisch, net als je favoriete radiozender. Bedankt voor het langskomen, en leuk je te ontmoeten!

BETH GIBBONS GRIJPT PUBLIEK MET TIJDLOZE KLASSIEKERS

The Barn, 17:25-18:35

Beth Gibbons weet met haar gloedvolle stem en betoverende, persoonlijke songs het publiek echt vanaf het eerste moment te pakken - maar als ze tegen het eind van haar optreden de Portishead-klassiekers 'Glory Box' en 'Roads' inzet gebeurt er echt iets magisch. Haar solo-werk doet zeker niet onder – het is emotioneel, melancholisch én muzikaal onberispelijk - maar je merkt dat het publiek bij de klassiekers van de band waar Beth al jaren frontvrouw van is nét dat tikkeltje extra geraakt wordt.

ELBOW DIRIGEERT DE EMOTIE

The Barn, 19:35-21:05

_{Foto van Ben Houdijk}

Elbow levert een set af waar je stil van wordt - maar tegelijkertijd ook luidkeels bij meezingt. Frontman Guy Garvey zingt met een zalvende stem die dwars door je ziel snijdt, maar ook als hij praat hangt iedereen aan z'n lippen. Hij brengt een eerbetoon aan de overleden Foo Fighters-drummer Taylor Hawkins en vertelt over een goede vriend die bekend stond als 'The Seldom Seen Kid' – een moment dat de hele tent even stil krijgt.

Daarna zindert het optreden verder met een prachtig 'Lippy Kids', woord voor woord en noot voor noot meegezongen EN meegefloten tot achterin bij de bar. 'Magnificent' is… nou ja, de titel zegt alles. 'Grounds for Divorce' gaat vervolgens vol gas en wordt door duizenden uitgeschreeuwd.

En dan die afsluiter: 'One Day Like This'. Meezingen, meeklappen, meerstemmigheid -- het is er allemaal. Garvey dirigeert het publiek als een maestro, zonder zelf ook maar één noot te missen. Elbow op z’n best. Groots, breekbaar en vooral: bloedmooi.

NOTHING BUT THIEVES LAAT ZICHZELF WEL EVEN BINNEN

Mainstage, 21:15-22:45

_{Foto van Ben Houdijk}

Misschien ligt het aan de late aankondiging – pas gisteren werden ze officieel aan de line-up toegevoegd – maar het lijkt even alsof het publiek Nothing but Thieves een beetje voor lief neemt. Misschien ook omdat ze de afgelopen vijf jaar op zeker vier edities van Rock Werchter stonden. Maar onderschat Nothing but Thieves nooit.

Conor Mason en de rest van de band draaien het sentiment moeiteloos om. Tijdens ‘Amsterdam’ wordt massaal meegezongen en zelfs op plekken waar je het niet verwacht, ontstaan moshpits. Het publiek gaat van lauw naar los in een paar nummers tijd.

Uiteindelijk wordt deze lastminute-invalbeurt een voltreffer. “We kregen pas gisteravond rond zeven uur te horen dat we hier zouden staan” riep Conor halverwege. "We hadden geen idee of er überhaupt iemand zou komen. Daarom zijn we extra dankbaar dat jullie hier nu voor ons staan." En dat vat het eigenlijk perfect samen: onverwacht, maar oh zo welkom.

YUNGBLUD SOLLICITEERT VOL GELDINGSDRANG NAAR HEADLINERSTATUS

Mainstage, 23:15-01:00

_{Foto van Ben Houdijk}

Van niet op de affiche naar de grote afsluiter van de dag – Yungblud kreeg een flinke verantwoordelijkheid toebedeeld. En die neemt hij serieus: een volledige band, strijkers, vlammenwerpers, confetti, vuurwerk, grote gebaren en een razende start vol herkenbare hits. Vanaf minuut één wordt er gesprongen, gezwaaid en meegebruld. Veelal wel op herhaaldelijk commando van Yungblud zelf, overigens.

Wanneer er voor 'fleabag' iemand uit het publiek wordt gehaald om gitaar te spelen, gaat er wel een korte golf van boe-geroep over het veld. Om na 20 keer "I fucking love Belgium" te roepen stomtoevallig uit te komen bij "Huub from the Netherlands", dat valt bij de vaderlandslievende Belgen net even wat minder. Een schrale troost voor alle Vlamingen dat het gitaarwerk van Huub al vrij snel uit de mix wordt gehaald ten faveure van het iets meer gefinetude geluid van Yungbluds eigen band.

Toch kent de set ook zijn dipjes. Yungblud leunt opvallend veel op tracks van zijn nieuwe album IDOLS, en hoewel dat absoluut een goed album is, voelt het gewaagd om als headliner zo weinig publieksfavorieten te spelen. Een bewezen meezinger als ‘I Love You, Will You Marry Me’ wordt bijvoorbeeld gemist. De cover van ‘Bittersweet Symphony’ is dan weer een schot in de roos – maar waarom daar naar uitwijken als je zelf ook nog materiaal hebt?

Het veld is wel merkbaar leger dan bij eerdere headliners als Green Day of Linkin Park, en dat roept de vraag op: is Yungblud al klaar voor deze spot? Eén ding is zeker: hij geeft alles, en dat wordt door massa die voor het podium (blijft) staan gewaardeerd. Wie er is, ziet een artiest die zijn moment grijpt. Nu nog een paar eigen hits extra en die headlinerspot past als gegoten.

VRIJDAG 4 JULI

ENERGIEK WET LEG TOONT GROEI

Main Stage, 15:05-16:05

_{Foto van Ben Houdijk}

Er zit ontzettend veel energie in het optreden van Wet Leg. Twee jaar geleden stonden ze nog een beetje verlegen op Lowlands, maar ondertussen heeft de band een enorme groei doorgemaakt en staan ze zelfverzekerd op het podium. De band oogt volwassener, als sterkere muzikanten en zuiverder in hun zang. Alles klopt net wat beter en valt daardoor op z’n plek.

De show zit vol energie. De lange, snerpende solo tijdens ‘Ur Mum’ is weer ongelooflijk hard en heerlijk lang. Ondanks de hitte blijft de show vol power en wanneer Wet Leg afsluit met ‘Chaise Longue’ komt alles perfect samen. Een energieke start van Rock Werchter dag 2!

BAD NERVES TEST GEDULD VAN SECURITY

The Slope, 16:05-16:40

De Britse band Bad Nerves speelt een show die zich laat samenvatten in één anekdote: een bordje met “No Crowd Surfing”, een zanger die opmerkt “Ik zie maar twee mensen crowdsurfen”, en beveiliging die daar zichtbaar minder blij van wordt. Maar de Slope? Die gaat volledig uit z’n plaat. Een uur lang razen de hooks, riffs en refreinen je om de oren, terwijl het publiek zich vol overgave in de chaos stort. Kort, hard en heerlijk ongehoorzaam – precies zoals punk bedoeld is.

WEEZER SURFT OP NOSTALGIE

Main Stage, 16:45-17:45

Weezer draait al 30 jaar mee, maar voor de meeste fans zijn het vooral de eerste twee albums - en okee, misschien nog de twee daarna - die er echt toe doen. Dat vindt Weezer zelf ook niet zo erg, blijkt uit de setlist die Werchter vandaag krijgt voorgeschoteld: het overgrote deel komt van het debuut The Blue Album en opvolger Pinkerton.

Weezer is nooit een band geweest die het van confetti, pyro of andere gekkigheid moet hebben bij optredens: de band tikt af, speelt een indrukwekkende rij hits ('Island in the Sun', 'Say It Ain't So', 'Beverly Hills', 'Pork and Beans', 'Buddy Holly') en zegt af en toe hallo. Dat er halverwege de set iemand uit het publiek letterlijk crowdsurfend - want op een surfplank - richting het podium komt brengt de band zelf dan ook even op een vrolijke manier van de leg. "Haven't seen something that crazy in a long time", reageert bassist Scott.

LOLA YOUNG BEWIJST DAT EEN KWETSBARE EN EEN GOEDE ARTIEST DEZELFDE KUNNEN ZIJN  

The Barn, 20:05-21:05

_{Foto van Ben Houdijk}

Bij sommige optredens voel je van te voren dat het heel bijzonder kan worden. Met dat gevoel staat om 20:00 uur de gehele Barn vol, wat bestaat uit een opvallend publiek van alle leeftijden. Van volwassen mannen in Fontaines D.C. shirts tot jongere fans die klaar staan om de hele set mee te zingen. 

Lola Young voelt zelf ook dat het een speciale show kan worden. Bij het betreden van het podium geeft ze aan zich te realiseren dat ze echt niet meer voor een klein publiek optreedt maar dat er een overvolle en enthousiaste Barn voor haar staat. “Thanks for making my dream come true, I’ll try not to get too emotional!”

Lola begint energiek, zelfs een beetje melig, en het publiek doet enthousiast mee. Alles wordt luidkeels meegezongen. Ook wanneer Lola de show even stillegt laat het publiek duidelijk horen haar te steunen. Een fijn duwtje in de rug die ze wel kan gebruiken: “Thanks for supporting, even with all the noise on the internet”, reageert ze. Dit is refererend aan het feit dat ze tijdens een optreden in Engeland een probleem met haar in ears had wat volgde in online commentaar dat ze niet zou kunnen zingen. Over dit vooroordeel bewijst Lola het tegendeel: Ze herpakt zich goed en blijft haar ijzersterke stem onder controle houden. Een kwetsbaar, sterk en een beetje 'Messy' optreden, helemaal anno 2025.

IEDEREEN SCHREEUWT MEE MET SIMPLE MINDS

Main Stage, 20:30-22:00

_{Foto van Ben Houdijk}

Rock Werchter dit jaar viert haar 50e verjaardag en doet dat vandaag met een klassieke naam van formaat: Simple Minds, die in 1983 al op dit podium stonden, toen het festival Torhout/Werchter heette en je soms in Torhout, soms in Werchter moest zijn voor de optredens. Frontman Jim Kerr is nog altijd goed bij stem en zoekt vroeg in de set het contact met het publiek vooraan. De band brengt een gedegen show vol klassiekers, strak gespeeld en met zichtbaar plezier gebracht. Het slot is ronduit euforisch: mensen stijldansen, springen en schreeuwen alles eruit tijdens 'Don’t You (Forget About Me)' om vervolgens samen uit te barsten bij een zinderend 'Alive and Kicking'. Zelfs als je niet net zoals Jim Kerr een sjaaltje om hebt (want waarom zou je begin juli) krijg je het er spontaan warm van.

GREEN DAY: NEVER CHANGE A WINNING FORMULA

Mainstage, 23:00-00:50

_{Foto van Ben Houdijk}

Heel eerlijk? We zouden hier ook wat kunnen schrijven over een Green Day show uit 2005, 2011 of 2019 en het zou kunnen gaan over de set waarmee de band de vrijdag van Rock Werchter 2025 afsluit. Voor de mannen opkomen hoor je 'Bohemian Rhapsody' en 'Blitzkrieg Bop' terwijl er een roze konijn dronken over het toneel strompelt, waarna Green Day met veel EEEY OHH schreeuwkoren de ene na de andere hit over het publiek stort, ondersteund door knallen, pyro en confetti.

Verrassend? Zeker niet. Doeltreffend? Absoluut. Want stiekem was het toch ook alweer twaalf jaar geleden dat Green Day op Rock Werchter stond en ze zijn, zo bleek de hele dag al uit de grote hoeveelheid mensen in een Green Day shirt, meer dan welkom.

Na de grote doorbraak met Dookie in 1994 speelde de band zichzelf redelijk onverwacht tien jaar later met American Idiot weer behoorlijk in de kijker, omdat het album perfect getimed bleek met George W. Bush in het Witte Huis en de ouderwetse fuck-you-punk-mentaliteit van het album. "I'm not part of a Red Neck agenda". Anno 2025 is dat "MAGA agenda" en is de boosheid groter terug dan ooit, met al vroeg in de set een hartgrondig "Fuck Trump" uit de keel van Billie Joe Armstrong. 

In Werchter hoefde hij dit keer niet op iemand in het publiek boos te worden. Nadat Billie Joe eerder deze tour een show moest stilleggen omdat hij met een waterpistool nat was gemaakt en hij iemand uit het publiek weer terugstuurde omdat die fan 'Wonderwall' speelde in plaats van 'Good Riddance' eet het Belgische publiek vanavond uit z'n hand. Tot ver achter in het veld wordt er gezongen, geschreeuwd en ontstaan er circle pits.

Green Day verrassend? Niet per se. Vermakelijk? Abso-EEEY-OOOH-fucking-luut.

DONDERDAG 3 JULI

HIQPY GROOTS ONDANKS LAST MINUTE OPTREDEN

The Slope,  16:50-17:25

_{Foto van Ben Houdijk}

Soms komen de mooiste verrassingen onverwacht. Hiqpy staat last-minute op The Slope van Rock Werchter. Pas de avond voor het optreden krijgen ze te horen dat ze op Rock Werchter mogen spelen. Maar wie dacht dat zo’n spontane toevoeging een rommelige set oplevert, komt bedrogen uit. Integendeel: ze laten België zien wat ze in hun mars hebben.

Wat direct opvalt is de rust en het zelfvertrouwen waarmee de band optreedt. Er is geen spoor van zenuwen te bekennen, waar dat tijdens hun set op Pinkpop nog wel te zien was. In het begin is het publiek duidelijk nog niet bekend met Hiqpy, maar naarmate de set vordert groeit de aandacht. Blikken van nieuwsgierigheid maken plaats voor enthousiasme.
 
Frontvrouw Abir Hamam imponeert met een krachtige, indrukwekkende stem, terwijl gitarist Victor ter Veld met zijn opvallende bewegingen en flair het entertainmentgehalte flink opvoert. Hiqpy bewijst zich als een sterke toevoeging aan de line-up – zelfs op het allerlaatste moment.

FONTAINES D.C. IS PUNK MET DE MUZIEK EN DE MENING 

Main Stage, 19:15-20:15

Terwijl de zon nog net schijnt achter de MainStage komt Fontaines D.C. op. De show van de Ieren is een strak en ijzersterk uurtje punk! Alle hits komen voorbij en het voorvak zingt luidkeels mee. Maar dat is niet wat de boventoon voert.  Fontaines D.C. heeft één terugkerende boodschap: “Free Palestine”.

Je kunt er niet omheen tijdens het optreden. Grian Chatten, frontman van de band, bedankt fans dat ze Palestijnse vlaggen hebben meegenomen en roept Free Palestine. Hierna is dezelfde boodschap groot op de schermen naast het podium te zien, terwijl de band ‘I Love You’ speelt. Later staat op de schermen nog een boodschap die met veel applaus wordt ontvangen, “Israel is committing genocide, use your voice”.

Vlak voor de band ‘Starburster’ instart beaamt Chatten dat de band Kneecap support, een band uit Ierland die deze zomer bij meerdere festivals van de line-up is gehaald vanwege de manier waarop zij hun politieke mening uitten. Fontaines D.C. laat met een geweldig strakke show zien dat ze punk zijn met de muziek en de mening.

LONDON GRAMMAR PAST IN THE BARN

The Barn, 20:00-21:15

_{Foto van Ben Houdijk}

London Grammar speelt in The Barn en dat blijkt een cruciale keuze. De band is vocaal niet even goed en de setting van The Barn maakt daarbij veel goed. De melancholische songs komen hier goed tot hun recht. Het publiek wordt langzaam maar zeker meegezogen in de sfeer, en ook de band voelt dit. Er ontstaat een wederzijdse connectie waardoor er een mooi optreden ontstaat.

Hoogtepunt van de set is zonder twijfel het slotnummer ‘Strong’. Wanneer duizenden mensen tegelijk meezingen ontstaat er iets dat je niet snel vergeet. Een kippenvelmoment – voor zowel de band als het publiek.

DE BIJNA APOCALYTISCHE SET VAN DEFTONES 

Main Stage, 21:15-22:30

_{Foto van Ben Houdijk}

Deftones is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar voor de liefhebber is dit een heerlijk optreden. Opvallend is de timing: de band staat geprogrammeerd als ‘sunsetter’ op de mainstage. Wat een bijna surreëel decor oplevert. Terwijl de zon langzaam ondergaat en de lucht wordt getekend door warme kleuren, denderen de loodzware klanken van Deftones er genadeloos doorheen.

Het contrast tussen de romantische avondlucht en de keiharde rock zorgt voor een unieke sfeer. Als een soort apocalyps die zich afspeelt in een romantische komedie. Een show die blijft hangen, juist door dat onverwachte samenspel van sfeer en geluid.

LEVENDE  LEGENDE IGGY POP

The Barn, 22:15 - 23:20

_{Foto van Ben Houdijk}

Mocht je nog twijfelen over of je vanaf een bepaalde leeftijd nog een geweldige show neer kan zetten dan moet je vanavond in The Barn zijn. Iggy fucking Pop introduceert zichzelf niet voor niks met "I'm Iggy fucking Pop!!". Binnen no time heeft hij The Barn naar zijn hand gezet. Wanneer hij 'The Passenger' inzet gaat het helemaal los. Uit duizenden kelen klinkt "lalalalalalalala", overal ontstaan moshpit en worden mensen op schouders getild: Er wordt tot ver buiten The Barn feest gevierd! Met hulp van een fenomenale band bewijst Iggy Pop een levende legende te zijn!

GEFLUISTER BIJ LINKIN PARK: "WAT IS ZE GOED"

Mainstage, 23:30 - 1:00

_{Foto van Ben Houdijk}

Linkin Park is de gedroomde eerste headliner en die droom kwam meer dan uit. Voor de band begint is er een zekere buzz te voelen op de weide. Een groot deel van het publiek heeft Linkin Park nog nooit live gezien, en iedereen is nieuwsgierig naar de chemie tussen nieuwe zangeres en frontvrouw Emily Armstrong en de rest van de bandleden. Hoewel Emily in het begin van de set nog wat timide oogt bewijzen alle bandleden snel dat ze niet voor niets zijn teruggekeerd.

Emily Armstrong wordt dan ook door het Belgische publiek snel omarmd. Over heel het veld hoor je men ontzien reageren op de zangeres, "wat is ze goed" vliegt gefluistert over de festivalweide. Zet daar een ontketende Mike Shinoda naast en je hebt een perfect recept voor een fantastische eerste dagafsluiter. Opvallend is dat de nieuwe tracks als 'Up From The Bottom' en 'The Emptiness Machine' net zo hard worden meegezongen als oudere hits zoals 'Somewhere I Belong'. Een headliner die bewijst met de tijd mee te kunnen groeien!