Dit zijn dé albums van mei 2022

LIAM GALLAGHER - C'MON, YOU KNOW

Na zijn mislukte Beady Eye project, was Liam even zoekende. Sterker nog; hij wist niet waar hij het zoeken moest en dacht dat zijn dagen als artiest geteld waren. Maar inmiddels heeft hij drie solo-albums uitgebracht waarvan C'mon, You Know, zijn laatste wapenfeit is.

Liam doet waar hij goed in is. En dat is pure rock 'n' roll entertainment. Terwijl zijn broer met zijn High Flying Birds misschien meer het experiment opzoekt, blijft Liam bij zijn leest. Dat wil zeggen; Liam en heel veel andere tekstschrijvers en componisten. Zo krijgt hij op het nieuwe album bijvoorbeeld hulp van Ezra Koenig (Vampire Weekend). Toch is deze plaat misschien wel de meest spannende van alle Liam albums tot nu toe. Tal van stijlen passeren de revue. Van het brutale 'Come On You Know' naar het bijna verstilde 'Moscow Rules' (ja dat lees je goed). Naast de gebruikelijke bravoure zijn er ook meer rust momenten dan normaal het geval is. Liam is ouder geworden en laat dat, zonder valse melancholie, de vrije loop op het nieuwe album. Het album is in verschillende versies verkrijgbaar, hetgeen zal betekenen dat de plaat snel op nummer 1 komt te staan in Britse album chart.

THE SMILE - A LIGHT FOR ATTRACTING ATTENTION

De voortekenen waren uitstekend, maar zelfs de meest doorgewinterde Tom Yorke fan had dit niet kunnen bevroeden. Het project The Smile van Tom Yorke en Johnny Greenwood (beiden Radiohead) samen met drummer Tom Skimmer (Sons of Kemet) heeft met het debuutalbum een enorme indruk achtergelaten.
Natuurlijk kun je je afvragen of dit niet gewoon onder de 'Radiohead-vlag' had gekund. Maar daarvoor is de band te veel de elektronische weg ingeslagen. The Smile kent de energie van Radiohead maar flirt ook regelmatig met geïmproviseerde muziek zoals we dat kennen uit de jazz. Het is een album dat je meesleept naar onbekende oorden en plekken waarvan je het bestaan niet wist. Let wel; er gebeurd ontzettend veel op dit album. Je moet je hoofd er wel even bijhouden anders schiet het als een komeet aan je voorbij. Melodieën razen langs, nemen plots een vreemde afslag of dringen juist uiterst irritant je gehoorgangen binnen. The Smile is net als Tom zelf een beetje de ongemakkelijke jongen op een feestje. Als je niet meteen in het diepe wil springen zou ik beginnen met het nummer 'Pana-Vision'. Mijn inziens een van de mooiste nummers van Yorke ooit. Een plaat die niet snel gaat vervelen omdat er zoveel te ontdekken valt.

FLORENCE + THE MACHINE - DANCE FEVER

‘I am no mother, I am no bride, I am king', zingt Florence Welsch in 'King'. Een beter feministisch statement is haast niet denkbaar. Florence Welsch is er weer in geslaagd om een dansbaar en bezwerend album te maken. Snelle, dansbare nummers worden afgewisseld met prachtige, ingetogen nummers. Neem bijvoorbeeld het sluitstuk 'Morning Elvis'. De spijt klinkt door in de stem van Florence. Het gaat over het missen van kansen omdat je zo ontzettend 'wasted' bent. Want dat 'hoort nu eenmaal bij rock 'n' roll'. Niets is minder waar volgens Welsch. Door een enorme kater miste ze namelijk een bezoekje aan Graceland, het landgoed van Elvis. Maar dat zou iemand als Elvis haar wel vergeven. Aan het einde van het nummer hoor je het gejuich van mensen. Applaus. Het bewijs dat Florence zich er doorheen heeft geslagen en helemaal klaar is voor een nieuwe fase. Al met al een mooi album geworden met typische Florence ingrediënten. Het enige nadeel is wel dat het wat lang duurt. Ruim 50 minuten. Daarvoor is de muziek en vooral de stem van Florence te eendimensionaal om te kunnen blijven boeien.

BEARS DEN - BLUE HOURS

Onlangs stelde Bears Den aan een handvol Nederlandse fans (onder andere KINK-winnaars) het nieuwe album voor. In de kelder van Paradiso werd in een donkere en intieme setting het album voor het eerst gedraaid. Geen lastige opgave om in die sfeer ten overstaan van Bear's Den fans het album in goede aarde te laten vallen. Bewieroking viel de groep dan ook ten deel. Maar is het album ook daadwerkelijk zo goed? Voorop gesteld dat je met het 'format' van Bear's Den weinig fout kunt doen is het natuurlijk wel van hetzelfde laken een pak. Op de nieuwe plaat zijn geen verrassingen te vinden die je laten stuiteren van verbazing. Al moet gezegd worden dat mede door het gebruik van meer elektronica, het hele plaatje toch iets frisser is ingekleurd dan het vorige album. Perfect voor laat op de avond. Voor wanneer het even allemaal niet meer zo moeilijk hoeft te zijn.

EVERYTHING EVERYTHING - RAW DATA FEEL

Alweer het zesde album voor deze artrockers (oftewel, rock 'n' roll voor kunstacademici of mensen met grote brillen). Als concept voor dit album laat Everything Everything het schrijven van teksten over aan kunstmatige intelligentie.
Vijf procent van de teksten die frontman Jonathan Higgs van Everything Everything zingt op de nieuwe plaat Raw Data Feel, is niet door hemzelf geschreven maar door een computer. En dat werkt wonderwel heel erg goed! Het knappe aan Everything Everything is dat ze zelden tot nooit het liedje uit het oog verliezen. Hoe intelligent en doordacht de muziek ook is, het onderbuik gevoel wordt nooit vergeten. Dansbaar op elk gewenst moment. Perfect voor een zaterdagavond tijdens een volgende lockdown. Al hoop ik natuurlijk dat het laatste nooit meer gaat gebeuren.