Trainspotting Soundtrack is nog altijd brilliant

Toen Trainspotting in première ging, in het 1996 Cannes filmfestival, maakte het geen enkele kans op winnen. De organisatie had de film uit de competitie gehaald vanwege het expliciete en overmatige gebruik van drugs. Met terugwerkende kracht is dat misschien maar goed ook. Zo maakten andere films ten minste kans. De lovende recensies over Trainspotting stroomde binnen. Er was echter een aspect van de film wat met kop en schouders boven alles uitstak: de soundtrack. 

LUST FOR LIFE

Er is geen betere keuze voor de openingstune van de film dan Iggy Pop’s ‘Lust For Life.’ De song is geschreven door Iggy en David Bowie tijdens hun periode in Berlijn. In Trainspotting horen we hoe de upbeat drums en de vrolijke majeur akkoorden een overdreven levenslust vertegenwoordigen, terwijl het hoofdpersonage Renton (Ewan McGregor) van de politie vlucht. 

Daar komt het onderliggende thema van het nummer tegenover. Iggy Pop schreef de lyrics voor ‘Lust For Life’ in 1977, terwijl hij met de nodige drugsproblemen kampte. De link naar een film wat veel over heroïne gaat is daarmee makkelijk gelegd. Hetzelfde geldt voor de track ‘Nightclubbing,’ eveneens van Iggy Pop, waarmee de sfeer in de film veranderd van zorgeloos naar onheilspellend. 

Iggy Pop’s goede vriend Lou Reed speelt ook een rol in de soundtrack. Terwijl Renton door de vloer wegzakt, een gevolg van een hallucinante overdosis, klinken de lieflijke tonen van ‘Perfect Day.’ Reed schreef het nummer op een hele letterlijke manier: over een perfecte dag met een geliefde doorbrengen. In Renton’s geval is die geliefde nou toevallig heroïne. 

ZONDER MUZIEK GEEN TRAINSPOTTING

Het is geen toeval dat muziek zo een grote rol speelt in de film. Irvine Welsh, de auteur van het boek waar de film op gebaseerd is, geeft aan dat muziek een belangrijke inspiratiebron was: “If it hadn’t been for The Pistols and The Clash I would never have written Trainspotting.” Ook regisseur Danny Boyle was heel bewust in zijn muziekkeuze: “We decided early on that we weren’t going to score the film in a traditional way.” 

Boyle koos de nummers voor de soundtrack gebaseerd op tijdsperiode. Met Iggy en Reed uit de jaren zeventig had hij een moderne tegenhanger nodig. Anno 1996 is er geen genre beter geschikt om de huidige tijdgeest te vangen dan Britpop. Zodoende kreeg het genre met Blur, Elastika, The Verve en Pulp een prominente rol in de film.

Grote afwezige is Oasis. Danny Boyle kwam uit de buurt van Manchester dus het had een logische keuze geweest om de Gallagher broertjes op de Trainspotting soundtrack te hebben. In een aflevering van Hot Ones geeft Noel toe dat ze het aanbod om aan de soundtrack mee te werken hebben afgeslagen: “Nobody told me, why did it not say heroin addicts in the title? I’d never heard of Irvine Welsh, I’m not very intellectual, and I don’t read books. Trainspotting? A film about spotting trains? I was like, ‘Nah, you’re alright mate.’ Little did I know that it would go on to become one of the great British films of all-time.”

EUFORIE

Het had niet veel gescheeld of ook Underworld had geen onderdeel van de film uitgemaakt. Rick Smith en Karl Hyde, de twee leden van Underworld, hebben wel vaker hun muziek in films voorbij horen komen, maar waren het cliché zat. House muziek in chaotische nachtclub scènes, dat kennen we inmiddels wel. Regisseur Boyle wist Underworld te overtuigen met de inmiddels iconische scène waarin Renton, met een grijns van oor tot oor over straat loopt.   

Blur, Iggy Pop en Pulp hadden al aardig wat mainstream succes voordat ze hun bijdrage aan de film leverde. Toch waren het de relatieve nieuwkomers die er met de grootste hit vandoor gingen. ‘Born Slippy. NUXX’ vormde de apotheose van de film en werd daarmee verreweg het meest populaire nummer van de soundtrack. Karl Hyde schreef het nummer als een schreeuw om hulp na een avond zuipen. De symbolische symmetrie met ‘Lust For Life’ aan het begin en ‘Born Slippy’ aan het einde is in een woord subliem. 

Na het Cannes filmfestival waren er nog tal van andere evenementen waar Trainspotting wel in de prijzen viel. Ook de zegetocht van Underworld zette zich voort. Zo waren ze in 2019 nog headliner op Down The Rabbit Hole. Bij de eerste noten van ‘Born Slippy’ had iedereen op de festivalweide een hele bekende grijns op het gezicht. Euforie die Renton aan het eind van de film uitstraalde is besmettelijk, mede dankzij Underworld. En de soundtrack van Trainspotting is na 26 jaar nog even verslavend.