KINK 1500 ICONS: THE CURE

MALICE & EASY CURE

Van alle oorspronkelijke bandleden van The Cure is frontman Robert Smith de enige constante factor door de jaren van de band heen. In 1973 wordt de basis van The Cure gelegd door Robert Smith met vier vrienden van zijn school. Samen treden ze op onder de naam Malice. Na een aantal line-up wisselingen en met de inspiratie van een nieuw nummer en de band heet Easy Cure. Na een mislukt contract met een Duits label en met nog een vertrekkend bandlid blijft in 1978 het trio Robert Smith, Micheal Dempsey en Laurence Tolhurst over en doopt Smith de band om naar The Cure.

THREE IMAGINARY BOYS

Demo’s van The Cure komen in handen van een scout van Polydor Records: Hij tekent de band op zijn nieuwe label Fiction. Drie maanden later, in december 1978, komt de debuutsingle van The Cure uit: ‘Killing an Arab’. In mei 1979 volgt het debuutalbum van The Cure, Three Imaginary Boys. Achteraf blijkt de band niet superblij met het album. Tien jaar later vertelt Smith in een interview dat hij de kritiek op het album, dat het wat licht zou zijn geweest, terecht vond.

BOYS DON’T CRY AND THE BANSHEES

Een maand na de release van hun debuutalbum brengt The Cure de track ‘Boys Don’t Cry’ uit. In dezelfde periode gaat The Cure op tour met Siouxsie and the Banshees door het Verenigd Koninkrijk. Halverwege de tour stapte de gitarist van de Banshees uit de band. Vanaf dat moment treedt Robert Smith twee keer per avond op, hij opent de shows met The Cure en valt in als gitarist voor de Banshees. Deze ervaring heeft muzikaal gezien een grote impact op hem: “Before that, I'd wanted us to be like the Buzzcocks or Elvis Costello; the punk Beatles. Being a Banshee really changed my attitude to what I was doing.”

GOTHIC PERIODE EN COMMERCIEEL SUCCES

Eind 1979 wordt Dempsey uit de band gezet omdat hij niet onder de indruk is van het nieuwe materiaal dat Robert Smith heeft geschreven. De band werkt stug verder aan een tweede album en voelt een creatieve vrijheid dat ze bij het eerste album niet hadden. In 1980 komt het tweede album, Seventeen Seconds, uit, met daarop de eerste UK hit single: ‘A Forest’. Dit album wordt gezien als het begin van de gothic fase van de band.

Na Seventeen Seconds volgen Faith (1981) en Pornography (1982) en daarmee is het gothic rock trio van The Cure-albums compleet. Na afloop van deze periode wordt gezegd dat de band soms na optredens erg blijft hangen in hun treurige stemming en personages. Smith zou soms het podium in tranen verlaten. De tour die volgde na de release van Pornography veroorzaakte het vertrek van Gallup, de bassist die sinds 1979 actief was in de band. In 1982  maken Smith en Tolhurst (de overgebleven bandleden) een hit van een ‘throwaway pop single’ geschreven door Smith: ‘Let’s Go To Bed’. Een jaar later volgen singles ‘The Walk’ en ‘The Love Cats’ – welke alledrie goed scoren in de Britse hitlijsten.

In 1984 komt het album The Top uit, een psychedelisch album dat zowel in Engeland als Amerika goed wordt ontvangen. Na een tour voor The Top zorgt een roadie ervoor dat Gallup en Smith elkaar weer spreken… wat leidt tot een verzoening en de terugkeer van Gallup bij The Cure! Met een line-up van Smith, Tolhurst, Gallup, Thompson en Williams voelt de band zich weer als een groep en brengt het album The Head on the Door (1985) uit, Muzikaal is het album een balans tussen het donkere en het lichtere werk van The Cure. Het album zorgt voor een all time high in populariteit in Europa.

FRIDAY I’M IN LOVE

Na The Head On The Door volgen albums Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me (1987) en Disintegration (1989) met onder andere populaire singles als ‘Lullaby’ en ‘Pictures of You’. Hierna wordt Tolhurst uit de band gezet, mede vanwege zijn alcoholverslaving. Na een succesvolle tour stapt in 1990 O’Donnell (dan de vervanger van Tolhurst) ook uit de band. Ondanks alle roerige tijden met line-up van de band brengt The Cure in 1992 het album Wish uit, met internationale hits ‘High’ en ‘Friday I’m in Love’. Het album werd genomineerd voor een Grammy voor het beste album in alternatieve muziek.

ROCK 'N ROLL HALL OF FAME

De jaren die volgen blijft The Cure wisselen in line-up, wisselende albums uitbrengen, maar vooral ook een voorbeeld zijn voor nieuwe bands. Zo noemen Interpol en KINK 1500-ICONS The Smashing Pumpkins en Editors allemaal The Cure als inspiratiebron. Vorig jaar werd de band geïntroduceerd in de Rock’n’Roll Hall of Fame. Daarbij zorgt het opvallende uiterlijk van Robert Smith ook voor inspiratie, bijvoorbeeld bij filmmaker Tim Burton, wiens personage Edward Scissorhands qua uiterlijk sterk geïnspireerd zou zijn door Smith.

DE KINK 1500

Met 11 noteringen in de KINK 1500 van 2020 is The Cure een KINK 1500 ICON in pur-sang. Het album Disintegration is een favorite van de KINK-luisteraars, vier van de twaalf nummers komen van dat album, hoewel het hoogstgenoteerde nummer van het tweede album van The Cure, Seventeen Seconds, afkomstig is. ‘A Forest’ behaalde vorig jaar de veertiende plek, maar zal die ook dit jaar zo hoog staan? 

Je hoort het vanaf maandag 25 oktober in de KINK 1500!