Syd Shelton

De geschiedenis van het Rock Against Racism festival

Muziek kan veel teweegbrengen. Artiesten spreken zich uit voor allerlei manieren van onderdrukking. Bijvoorbeeld een gebrek aan vitamine D. KINK-dj Tim Op het Broek heeft daarom 'Rock Against Rain' in het leven geroepen: Een fictief festival tegen kutweer. De inspiratie voor dit festival was een stuk minder ironisch.

De uitspraak van één man kan een hoop losmaken. Racistisch gemotiveerd geweld in de straten van het Verenigd Koninkrijk nam al jaren toe, maar Eric Clapton deed de emmer overlopen. Tijdens een concert in 1976 sprak hij zich uit voor anti-immigratie politicus Enoch Powell. Op een podium in Birmingham verkondigde Clapton: "I think Enoch's right; I think we should send them all back. (...) Keep Britain white."

ROCK AGAINST RACISM

Dit soort schaamteloos racisme kon niet langer. Rock Against Racism ontstond als reactie op de uitspraken van Clapton en racisten die zich dankzij deze uitspraak gesterkt voelden in hun discriminerende gedrag. Diverse bands, tours, en lokale concertzalen sloten zich aan bij deze activisten. Het hoogtepunt van Rock Against Racism was op 27 april 1978, met een protestmars in London.

Deze protestmars eindigde in het Victoria Park met een concert van o.a. The Clash, Steel Pulse en X-Ray Spex. In de periode daarop volgden vergelijkbare evenementen in steden als Manchester en Leeds met optredens van The Specials, Buzzcocks en meer. Alle acts op al deze festivals hadden hetzelfde doel: de mensen laten weten dat racisme niet acceptabel is.

Tegelijkertijd met Rock Against Racism stonden diverse vergelijkbare actiegroepen op. Zo was er in Rock Against Communism een directe tegenreactie, opgezet door sympathisanten van fascisme, white power en de conservatieve partij. Ondertussen werd in Frankfurt, Duitsland, een festival georganiseerd als protest tegen een bijeenkomst van een neo-nazi partij. Dit festival kreeg de naam Rock gegen Rechts.

LOVE MUSIC, HATE RACISM

Rock Against Racism en zusterorganisatie Anti-Nazi League hielden in 1981 voorlopig op te bestaan. In 2002 werd geestelijkopvolger Love Music Hate Racism opgericht om dezelfde reden als in de seventies: een toename aan mensen die zich schaamteloos racistisch uitlaten. Dertig jaar na het eerste concert, werd een jubileumshow gehouden met o.a. Hard-Fi, Babyshambles en The Good, The Bad and the Queen. Inmiddels hebben nog veel meer artiesten zich uitgesproken in support voor LMHR waaronder Royal Blood, Coldplay, IDLES en Nova Twins.

Door de jaren heen is het “Rock Against…” concept een vaste prik in links muzikaal activisme. Het Rock Against Racism festival van 1978 is vastgelegd in de documentaire White Riot uit 2019. Hierin is te zien hoe indrukwekkend dit protest daadwerkelijk was. De muziek was fantastisch, het publiek was divers, de boodschap was duidelijk...

...en het weer was mooi.