Joeri ging met KINK naar Foals in Londen: "Once in a lifetime!"

Van de ene vakantiebestemming direct door naar de volgende

Het was de dag voordat we er samen even tussenuit gingen, mijn vriendin Eilish en ik. Zij had net herfstvakantie en we hadden behoefte om even de toerist uit te gaan hangen bij onze zuiderburen. Niet te ver weg en genoeg te beleven. Oostende leek ons daarom een prima bestemming.

Een paar dagen daarvoor grapte ik nog: "Zal ik je vakantie nog een beetje opleuken en een reisje naar Londen winnen om Foals te kunnen zien?’" Ze keek me aan alsof ze dacht dat dat toch nooit zou gaan lukken. Toen aarzelde ze even en zei: "Nou, dat zou toch best wel ultiem zijn! Maar hoe groot is die kans?"

We hadden maandag al de hele dag gelet op de social kanalen van KINK. Daar zaten we dan, klaar voor de laatste vraag… En toen ging de telefoon ineens over in de studio! Luisteraar Frank werd terug gebeld door Jasper en was daarmee de eerste gelukkige die zijn koffers mocht gaan pakken samen met zijn vriendin Els. Hoe kreeg hij het toch voor elkaar? "Nou, heel simpel!", was het antwoord van Frank. "Ik ben gewoon allemaal nummers af gaan bellen toen we zes cijfers hadden ontrafeld van het geheime telefoonnummer."

Dat konden wij ook! And so it happened… Eilish begon met bellen vanaf de zestig en ik begon met dubbel nul. Inmiddels had ik al iemand gesproken en gezegd dat ik verkeerd verbonden was. Maar bij poging vijftien was het raak! Ik kreeg Jasper te spreken. Een verbaasde Jasper, that is. Want hoe kon het dat ik zo snel het nummer ontcijferd had? Met wat Google skills, timing en een dosis geluk vooral! Ik rende snel naar beneden om mijn vriendin te vertellen dat ze moest stoppen met bellen en vol ongeloof keek ze mij aan. "HOE DAN?!", was haar reactie.

Ondergrondse kunst

 Direct na onze mini getaway moesten we alweer pakken voor Londen. De volgende dag vlogen we rond het middaguur naar deze wereldstad. Eenmaal aangekomen daar hoorden we Nederlands bij de ticketautomaat voor de trein. Het klonk als de luisteraar die de dag ervoor had gewonnen. Dus ik roep ik in al mijn enthousiasme: "Frank?!". Hij kijkt om, enorm verbaasd vooral en wacht even naast de automaat. We stelden ons voor en besloten al gauw om samen te reizen richting onze hotels.

We kwamen er onderweg achter dat we best veel gemeen hadden en volgende maand alle vier naar hetzelfde concert gaan: Dashboard Confessional in Eindhoven namelijk! Aan voorliefde voor muziek en concerten bezoeken ontbrak het in elk geval niet.

Na even uit te kunnen rusten van de reis en gegeten te hebben, was het tijd om te vertrekken richting de plek waar het allemaal ging gebeuren: House Of Vans! Dit prachtige ondergrondse complex lag ietwat verstopt, maar met wat aanwijzingen van locals was het prima te vinden. Je moest namelijk eerst een adembenemende oude metro tunnel door die volledig bedekt was met graffiti! Het had net zo goed een openluchtmuseum kunnen zijn.

We liepen op ons gemak door de tunnel en sloten langzaam aan in de rij om binnen te komen. Nadat we aangemeld waren kregen we een zwart bandje, waarmee we binnen mochten komen in het complex: een oude bunker omgetoverd in een skatepark met allerlei projecties op de muren!

Zo blij als een kind in een moshpit!

Helemaal vooraan stonden we samen met de andere winnaars. Het geluk dat we onderdeel mochten zijn van de vijfhonderd bezoekers die waren gekozen uit veertigduizend aanmeldingen! Foals begon netjes op tijd met spelen en opende, na het intro ‘Red Desert’, direct met ‘The Runner’. Wat een rammer was dit! De toon was direct gezet, de sfeer hing er lekker bij en verrassend genoeg pakten ze direct door met ‘Mountain At My Gates’.

De band besloot om ook wat werk van hun eerste album tussendoor te spelen. Olympic Airwaves was dan ook de volgende ritmische track. Daarna volgde My Number, waarop het publiek erg enthousiast reageerde. Hit na hit speelden ze!

De rest van de set was zo gevarieerd. Van nieuw werk tot de beginperiode. Het kwam allemaal voorbij. Hoe langer de band speelde, hoe meer het publiek danste in de beperkte ruimte die ze hadden. Het aantal moshpits nam ook overduidelijk toe naarmate de band wat ruigere nummers speelde. Iets wat je totaal niet verwacht als je de muziek alleen nog maar op de plaat hebt gehoord… De laatste vijf nummers, waaronder Like Lightning en Black Bull van het nieuwe album, overtroffen echter alles. Ik mag wel zeggen dat het publiek in extase was terwijl zanger Yannis over het publiek heen liep tijdens het slotstuk!

Na het optreden bedankte ik de beveiligers dat ze ons veilig hebben gehouden in zo’n relatief kleine ruimte en af en toe water uitdeelden aan de voorzijde van het publiek. Met alle crowdsurfers en de stijgende temperatuur was het ook niet ondenkbaar dat het verkeerd had kunnen gaan. Maar door tijdige actie van deze vaklui hebben wij intens genoten. Eén van deze beveiligers gaf ook toe dat hij nog nooit zoiets had meegemaakt in de dertig jaar dat hij in het vak zat. Dan doe je toch iets goed als band…

Once in a lifetime

Vanuit het diepst van mijn hart wil ik KINK, Jasper, Warner Music Nederland en Vans bedanken. Dit was een onvergetelijke ervaring voor ons allebei. Een ervaring waarbij we nieuwe vrienden hebben gemaakt, een stad opnieuw hebben mogen ontdekken en ons hart hebben verloren aan een band die we nog nooit live hebben mogen aanschouwen. Dit was de eerste keer Foals, maar reken er maar op dat het zeker niet de laatste keer was!