WOODSTOCK 94: op een gekke manier een gezellige ravage

Het festival werd opgezet om de 25ste verjaardag van de originele Woodstock te vieren. Michael Lang, het brein achter het festival in 1969 was ook in 1994 weer bij de organisatie betrokken. Voor de tweede keer had hij echter een externe partij nodig omdat de kosten voor het opzetten van een festival in 25 jaar flink waren toegenomen. Zo kwam hij uit bij Polygram Entertainment en John Scher. 

Woodstock 99, het festival waar zo’n beetje alles fout ging wat fout kon gaan, had in de 1994 editie een directe aanleiding. Zoals Woodstock Promoter John Scher zegt in de documentaire Trainwreck Woodstock: “The music was amazing, but it didn’t make any money.” 

NO SUCH THING AS A FENCE

Van de geplande 250.000 tickets werden er maar 150.000 verkocht. Een belangrijke aanleiding was de ticketprijs. Kaarten voor de originele Woodstock gingen voor $18,- over de toonbank. Een kwart eeuw later betaalde je maar liefst $135,- Daarbij was er ontzettend veel kritiek op de commercialisatie en sponsoring van het iconische hippie-festival. 

De bezoekers lieten zich in ieder geval niet tegenhouden door het weer. Vrijdag 12 augustus 1994, de eerste dag van het festival, bleef relatief droog. De zaterdag daarop barstte het los. Vlak na de show van Blind Melon. je weet wel, die band van “No Rain.” Dankzij de hevige regenval gleden de hekken in de modder. Zonder hekken verdubbelde het publiek zich opeens, omdat mensen makkelijk gratis naar binnen konden wandelen. "When you’ve got 100,000-plus people trying to get in, there’s no such thing as a fence," zo vertelt Scher aan Loudersound. Met een noodgang heeft de organisatie extra toiletten, water en eten aan laten voeren. 

MY NAME IS MUD

Het festival in 1969 was al een grote modderpoel, maar 1994 doet daar nog een flinke schep bovenop. Volgens Loudersound stonden de bezoekers tot hun knieën in de blubber. De moshpits waren een grote glijpartij. Funk-Metal grootheden van Primus hadden de pech dat een van hun nummers de titel “My name is Mud” draagt. Door het weer was het hele festivalterrein in een grote bende veranderd en de band kreeg tijdens hun show ook de volle laag. 

Nine Inch Nails kwam ook met volledig bedekt met modder van het podium af. Toetsenist James Woolley gooide speels een hand modder naar een van z’n bandgenoten waarna de rest van NIN mee ging doen. Trent Reznor heeft uiteindelijk voor dit optreden een Grammy mogen ontvangen. Reznor kijkt dan ook met positieve gevoelens terug op het festival.    

DE LANCERING VAN GREEN DAY

“How are you, rich motherfuckers!” Billie Joe Armstrong laat er geen gras over groeien. De band merkte ook dat er weinig over is van het Peace en Love mantra van 25 jaar geleden. Green Day had eerder dat jaar hun prijsalbum Dookie uitgebracht dus het publiek is in grote getalen op komen draven voor het Californische drietal. 

Halverwege de show was de band al volledig bedekt onder de modder. Bassist Mike Dirnt voegt daar sarcastisch aan toe: "We suggest that you throw mud, that's fuuuuun." Tijdens het laatste nummer zat frontman Billie Joe Armstrong er helemaal doorheen. Na een tijdje als wandelend doelwit te hebben gediend, ging de broek omlaag zodat het blote achterste ook met modder bekogeld kon worden. MTV legde het allemaal vast en maakte zodoende van Green Day de heetste band van 1994. 

VERMIJD DE DIXIES

Uiteindelijk waren jongens van Green Day niet enthousiast over het festival. Door de modder ravage moest de band met een helikopter van het terrein geëvacueerd worden. Daarbij werd bassist Mike aangezien door een bezoeker en van het podium af getackeld door een beveiliger, wat leidde tot een ziekenhuisbezoek. Bovendien was Mike niet de enige die verwondingen opliep. Bijna duizend bezoekers moesten op het festival door medici behandeld worden. Ondanks de moeite die de organisatie heeft gedaan konden de medische faciliteiten en de sanitaire voorzieningen extra mensen op het terrein niet aan.  

In een verslag van de New York Times laat een bezoeker weten dat hij het op een gekke manier wel naar z’n zin heeft gehad maar hij wilde koste wat het kost de dixies wil vermijden en daarom bang was om iets te eten of drinken. Uiteindelijk heeft het festival dusdanig veel geld verloren dat de organisatie het misgelopen geld in 1999 wilde inhalen met alle bekende gevolgen van dien. Dat Woodstock 94 ondanks alles bekend staat als de editie waar het minste mis ging, maakt dit festival terecht een iconisch 90's evenement.