Waarom komen zo veel KINK artiesten uit 1972?

Er zat iets in het water in de vroege 70s. Een hele verzameling KINK artiesten zijn geboren in 1972. Sam Bettens van K's Choice, Eagles of Death Metal frontman Jesse Hughes en natuurlijk het Oasis icoon Liam Gallagher vieren dit jaar allemaal hun 50e verjaardag. Ook Beth Hart, Brian Molko van Placebo en álle leden van Green Day komen uit '72. Hoe komt het toch dat er zo veel toffe artiesten hetzelfde bouwjaar hebben? We doen een poging het voor je uit te zoeken.

Een politieke aanleiding zal het niet hebben. 1972 is namelijk in de Verenigde Staten vooral het jaar van het Watergateschandaal, waaruit bleek dat President Nixon afluisterapperatuur heeft ingezet om zijn tegenstander in de verkiezingen af te luisteren. Ondertussen in het Verenigd Koninkrijk, vond Bloody Sunday plaats. Ongewapende Noord-Ierse demonstranten werden door Britse soldaten neergeschoten omdat er geen formele toestemming voor de demonstratie zou zijn. Ook op het vaste land van Europa vond een bloedbad plaats. Tijdens een gijzelingsdrama gedurende de Olympische Zomerspelen in München vonden twaalf mensen de dood. Al met al was 1972 geen positief jaar.

CHILDREN OF THE REVOLUTION

Tijd voor wat muzikale afleiding. In de jaarlijsten van 1972 valt op dat tussen de pop en R&B klassiekers zoals de Shangri-La's en Don McLean, Alternatieve acts wat meer naar de marges verschuiven. De Britisch Invasion van de jaren zestig was slechts een verre herinnering, en niemand had in 1972 nog van Punk gehoord. Gelukkig is er onder de oppervlakte nog genoeg te ontdekken. Britse Rockband Slade zat met 'Look Wat You Dun' en 'Cuz I Love You' op de piek van hun populariteit. Hetzelfde geldt voor T. Rex met hits als 'Telegram Sam' en 'Children of the Revolution.' Terwijl Billie Joe, Beth Hart en Brian Molko in de wieg lagen, staan de hitlijsten aan de wieg van nieuwe muzikale impuls.

Echte muzikale ontwikkeling begint vaak pas ront de pubertijd. Halverwege de jaren 80 is er weinig KINK-waardigs te ontdekken in de jaaroverzichten. Zo nu en dan valt er een echte KINK klassieker te ontdekken, 'Sunday Bloody Sunday' van U2 bijvoorbeeld, maar tussen het popgeweld van Wham! en Madonna wordt het tijd dat onze muzikale helden een tegenbeweging op gaan zetten. De hitlijsten bepalen per slot van rekening niet de persoonlijke smaak. Liam, Beth, Mark en Brian noemen bijvoorbeeld allemaal op z'n minst The Beatles, T. Rex of The Cure als belangrijke inspiratiebronnen.

TEGENDRAADS

Alle muzikanten waar we bij KINK van houden hebben iets tegendraads, iets rebels. De club uit 1972 is hierop geen uitzondering. De vader van Brian Molko wilde bijvoorbeeld heel graag dat z'n kind het bankiersleven in zou gaan, maar Brian protesteerde daar tegen door zich onder te dompelen in punk muziek en make-up te gaan dragen. De jongens van Green Day hebben alle drie hun school niet afgemaakt, omdat de prioriteit bij hun muziek lag. Beth Hart, Alex Kapranos van Franz Ferdinand en Jesse Hughes hebben wel een bachelor's diploma gehaald en zijn daarmee de uitzondering.

Dit tegendraadse komt niet uit de lucht vallen. Veel van onze favoriete artiesten hadden namelijk problemen in de familie. Bassisten Mike Dirnt, en Mark Hoppus, van Green Day en Blink-182, zijn allebei slachtoffer van een vecht-scheiding waarna ze hun heil in de muziek zochten. Ook Liam Gallagher vond na de scheiding van z'n ouders troost in de muziek. Green Day frontman Billie Joe Armstrong verloor zijn vader toen hij tien jaar oud was en vond zijn stiefvader maar niks. Gelukkig was daar de muziek om op af te kunnen reageren. 'Wake Me Up When September Ends' is uiteindelijk geschreven als eerbetoon aan de veel te vroeg overleden vader Armstrong.

DE LANGE ADEM

Green Day brak door met het album Dookie in 1994, net als Oasis met hun debuut Definitely Maybe. K's Choice kwam een jaar later met de hit 'Not an Addict.' Placebo, Beth Hart en Blink-182 volgden de jaren daarop met hun eigen stempel op de jaren 90. Dat artiesten rond hun 24e doorbreken is van alle tijden, maar wat opvalt is dat Liam, Sam en Billie Joe nog altijd nieuwe fans weten te werven. Het aantal tieners bij Green Day in Groningen deze zomer was even groot als het aantal fans van het eerste uur. Liam Gallagher bracht in 2022 met C'mon You Know nog een dijk van een plaat uit. En Sam werd na zijn transitie een van de grootste LHBTQIAP+ iconen van de lage landen. Onze favoriete artiesten uit 1972 hebben zich dus ook op de lange termijn relevant bewezen.

Ondertussen is, net als vijftig jaar geleden, de actualiteit weinig positief te noemen. Gasprijzen reizen de pan uit, er is oorlog in Europa en we hebben nog last van de COVID-19 naschokken. Gelukkig is daar nog altijd de muziek om ons van de nodige afleiding te voorzien. Liam, Jesse, Billie Joe, Alex en Sam zijn weliswaar niet meer in de hitlijsten terug te vinden, maar dat waren hun favoriete artiesten ook niet. Laten we een voorbeeld nemen aan de tegendraadse houding van deze iconen. Wie weet vraagt men zich in 2072 af waarom 2022 zo een belangrijk muziekjaar was.