‘'Today is the greatest show I have ever seen. I’ll burn my eyes out.'’

Ja, ja, dat was bij The Smashing Pumpkins. Wat een ongelofelijk mooi decorontwerp en lichtshow waren dat! Ik noem het expliciet een 'show' en geen 'optreden', wat de twee eerdere concerten die ik van hun zag beter zou omschrijven. Deze 'show' was adembenemend vanuit esthetisch en artistiek oogpunt. Drie enorme surrealistische Puppito's - zoals Billy ze noemt – kwamen tot leven en werden belicht in alle kleurencombinaties die je je maar kunt voorstellen.

Een groot contrast met het eerste optreden van TSP dat ik ooit zag in 1997 bij Rock Werchter (wat een geweldige line-up was dat, trouwens!). De bandleden waren erg verlegen, hadden geen interactie met het publiek en draaiden netjes hun repertoire af. Wel op volle kracht en zeer strak. Bij dat 'optreden' besloot ik om niet te kijken en alleen te luisteren. Ik hield mijn ogen dicht en mijn hoofd naar beneden, zodat ik de bombastische songs, gitaarriffs en solo's tot me kon nemen door slechts één zintuig te gebruiken.

Zestien jaar later zag ik ze weer. Toevallig op mijn verjaardag, 27 juli 2013 in 013 in Tilburg. Billy was veel spraakzamer, zelfs een beetje grappig en hij sprak het publiek aan. Iets wat deze kleine zaal hem toeliet, denk ik. Of was hij volwassener geworden en misschien een beetje minder verlegen dan vroeger? Dit optreden was lekker rauw en voelde heel intiem aan. En last but not least, ving ik die avond de drumstick. Een beter verjaardagscadeau had ik me niet kunnen wensen!

En nu, zes jaar later, zijn ze enorm gegroeid, opgewaardeerd naar een grotere, maar nog steeds intieme zaal (AFAS Live) en gaven ze een volledige ‘show’ weg. Ik hield mijn hoofd tijdens de meeste liedjes naar beneden en genoot nog steeds met één zintuig. Totdat een vriendin van me op mijn schouder tikte en zei dat ik echt naar de show moest kijken. De Puppito in het midden draaide om en kreeg een ander gezicht en andere sfeer. Wat was dat mooi zeg. Vanaf dat moment besloot ik om al mijn zintuigen te gebruiken. Het werd een lust voor mijn oren èn ogen.

Het was heel goed om te zien dat Billy en de bandleden, bijna terug in hun oorspronkelijke formatie, echt moeite voor deze show hebben gedaan en er zelf evenveel van genoten als het publiek. Zoals tijdens de grappige 'interlude' (een cover van 'Friday I'm in Love' van The Cure) waar Billy even pauze (of afstand) nam en James begon te zingen. Het leek wel of James dat nummer opzettelijk verprutste, omdat het geluid en zijn stem ver beneden het niveau waren in vergelijking met hoe ze hun eigen nummers uitvoerden. In 'episch theater' zou je dat 'vervreemding' noemen, toevallig ook de titel van één van hun nieuwe nummers, 'Alienation'. Vervreemding is een manier om het publiek te verwarren en daarmee terug in de realiteit te brengen, zodat de show daarna nog meer impact heeft en dat had het zeker!

De setlist was zorgvuldig samengesteld. Twee uur lang alle beste nummers van bijna elk album. Ze schuwde publiekstrekkers zoals 'Tonight' en '1979' niet en omarmden hun nieuwe nummers volledig. Ik heb echt genoten van de nieuwe nummers van hun laatste album Shiny and Oh So Bright, Vol. 1 / LP: No Past. No Future. No Sun. Solara vind ik erg pakkend omdat dat hetzelfde bombastische geluid en dezelfde opbouw als Cherub rock heeft met een diepere laag erin.

'Alienation' en 'Knights of Malta' zijn prachtige liedjes die Billy's stem laten gelden zoals bij 'Disarm'. Overigens verpestte het publiek dat nummer een beetje voor mij, omdat ik alleen maar naar mobieltjes keek toen ze het speelden, best vervelend. Dus ik deed mijn hoofd weer naar beneden en gebruikte maar weer één zintuig. 

Zoals Billy aan het einde van de show zei: 'We hadden nooit kunnen vermoeden dat dit 31 jaar geleden onze toekomst zou zijn', terwijl hij wees op de drie enorme poppen, het enthousiaste publiek en zei dankbaar te zijn voor hun steun in de afgelopen 31 jaar. Billy, ik wil jou ook bedanken om wie je bent en voor je zorgvuldig gecomponeerde muziek voorzien van je krachtige poëtische songteksten. En James en Jimmy ook bedankt! Wat fijn dat jullie weer zij aan zij op het podium staan en geweldige gitaarriffs en solo’s uit jullie gitaren weten te krijgen. En mannen, even voor de goede orde, ik verwacht binnenkort Volume II, ik kan niet wachten!