KINK review: Lime Cordiale in Paradiso

Gisteravond was het zover. Samen met manlief op en neer naar Amsterdam voor een avondje vol Aussie vibes. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar ik hoopte dat ze live wat steviger en voller over zouden komen dan thuis op de radio of via Spotify. En dat maakten ze waar. Wat een mooie reggae-achtige warme stem heeft zanger Louis, broer van Olie, die hem in samenzang tweetonig bijstond.

Van de niet-meezingers genoten we het meeste. Daarin kwam de zang en de muziek bijgestaan door de trompettist het beste naar voren, vol gevoel. Normaliter trek ik trompetten niet, maar de trompet was zo mooi verweven in de muziek en het kreeg zo meer de rol van een gitaarsolo en als begeleider van de muziek. Het voegde echt toe. Helemaal toen de pianist los ging met de Caribische piano-noten en de band zelfs een salsa-dansje voor het publiek in petto had waarmee de warme zaal helemaal in exotische extase kwam.

De liedjes brachten de sfeer mee van de stranden in Australië en de laidback lifestyle van The Northern Beaches. Iets wat ik nog steeds erg mis. Ik bedenk me nu dat ik al vijf keer Australische bands heb gezien in Paradiso. Back in the 90’s Silverchair en in deze eeuw twee keer John Butler Trio en The Beautiful Girls in Paradiso Noord. En dan nu Lime Cordiale als de vijfde keer. Ik weet niet of ik heel erg objectief ben, gezien mijn voorliefde voor Australië, maar ik draai al deze bands nog wekelijks. Ik voel me er bij thuis en de nummers zitten gewoonweg goed in elkaar. En stuk voor stuk hebben de zangers een unieke stem met mooie warme klanken.

‘Temper Temper’ werd voluit meegezongen en daarna kwamen de boys weer terug, omdat er luidkeels ‘We want more, we want more’ werd geroepen. Dat had ik lang niet meegemaakt. Zo’n uitbundig en enthousiast publiek. Zeker niet in een kleine zaal als deze. Een zaal die me ook terug deed denken aan de kleine zaaltjes in de ‘RSL’s’ op The Northern Beaches waar ik bovengenoemde bands mocht bewonderen. Maar Paradiso is een stuk sfeervoller, iets wat de boys ook opviel. Ze zeiden dat ze Europeanen ‘sensible’ vinden in alles, daarmee doelde ze op het drugsgebruik en hoe wij Europeanen concerten beleven. Een terechte opmerking in vergelijking met Australië, waar iedereen altijd stomdronken en stoned is op festivals, tot in het extreme. Ik was dan ook bang dat de boys stoned op het podium zouden staan en er niets van zouden bakken. Gelukkig waren ze zelf ook sensible, want hun droom om in een uitverkochte zaal in Amsterdam te staan werd waarheid en dat wilde ze niet verpesten. Professionele boys, af en toe lekker cheesy en quirky, met liedjes die goed in elkaar zitten en waar je lekker op kunt meedeinen.

Inmiddels is Lime Cordiale toegevoegd aan mij ‘Surfers’ playlist op Spotify, samen met Tame Impala waar Lime Cordiale ook iets van weg heeft. Het voelt als een vernieuwde muziekstroming, psychedelische surfrock in een nieuw warm jasje. Van deze eeuw. Ik hou ervan en ben blij dat mijn missie om niet alleen naar concerten van 90’s bands te gaan en van nieuwe muziek net zoveel te genieten dankzij KINK weer wat verder volbracht is!