KINK neemt je mee naar Rock Werchter 2024!

Een week lang wordt gespannen de weerapp gecontroleerd. En bij elke controle wordt er iets anders aangegeven, maar wanneer het festivalterrein op donderdag opengaat schijnt de zon en durven we de poncho in de tas te laten. Het zijn niet de tropische taferelen die we wel eens hebben gezien in Werchter, maar na de modderige beelden van Graspop en Pinkpop een paar weken terug zijn we al tevreden als het droog is. 

EEN HALF UUR LANGER

De Britse KINK XL koningen van Stone mogen de mainstage openen en spelen direct de festivalweide plat. In het voorvak ontstaan de eerste moshpits en het is duidelijk dat de sfeer er direct in zit. Een sfeer die ook niet meer weg gaat bij The Gaslight Anthem, The Hives, Dropkick Murphys en afsluiter Lenny Kravitz.

Een bijzondere afsluiter, want in eerste instantie stond de 'Are You Gonna Go My Way'-zanger voor anderhalf uur op de planning. Maar na een verzoekje van Lenny's kant werd toch besloten om zijn show te verlengen naar een hele fijne 2 uur. 

PONCHO

Op vrijdag moeten de poncho's dan toch uit de tas. De hele dag zit vol met buien, maar van echt vervelende regen is geen sprake. Ook omdat op de podia de topacts elkaar opvolgen. Frank Carter staat vanaf zo'n beetje zijn eerste akkoord zelf in de moshpit, Yard Act keert Klub C binnestebuiten en The Beaches geven iedereen een reden om Brett de schuld te geven van de regen. Diezelfde Beaches staan overigens een kleine drie kwartier later tussen het publiek te kijken naar Simple Plan. De nieuwe generatie Canadese topbands ziet dat ook de oude generatie uit hun land nog steeds een groot publiek in beweging kan krijgen. Want zo'n beetje alles wordt hartstochtelijk meegeschreeuwd. "It's not a fase", zegt frontman Pierre Bouvier. "Your parents might have said it's a fase, but it's 22 years since this song came out, and here we are!" 

Gelukkig zijn de poncho's wel een fase. Halverwege de middag mogen ze weer terug in de tas, ook omdat het optreden van Tom Morello in The Barn is. Dat podium kreeg vorig jaar veel kritiek, omdat het te snel vol zou zijn. Daarom is dit jaar de achterkant open gehouden, waardoor je tot ver achteraan de legendarische gitarist van Rage Against The Machine en Audioslave aan het werk kan zien. En hoewel Tom niet de beste zanger is, laat hij wel zien hoe goed hij gitaar kan spelen. Elke bekende rif komt langs en tijdens 'Killing In The Name' hoeft hij zelf niet eens een poging te doen te zingen. Het publiek doet dat namelijk voor hem.

Ook bij de shows van Yungblud, dEUS, Neck Deep, Sum 41 en Snow Patrol laat Rock Werchter horen dat het na 2 dagen festival nog goed zit met de stem. 'Chasing Cars' van Snow Patrol wordt tot ver buiten (wederom) The Barn euphorisch meegeschreeuwd! Of de stemmen zondag nog zo hard klinken is wel de vraag.

ZON, FERME WIND EN ROCK WERCHTER DAG 3

Het is altijd een uitdaging voor een artiest om vroeg op de dag op te treden. Voor The Last Dinner Party maakt het niet uit wanneer ze in de line-up staan, want hun optreden in The Barn is nu al een hoogtepunt. Een mooie set met een cover van 'Wicked Games' en springen op 'Nothing Matters' zorgt voor een fijne start van de dag. 

Luke Pritchard van The Kooks houdt van Rock Werchter en die liefde is enorm wederzijds. Vroeg in de set komen de hits 'She Moves In Her Own Way', 'Ooh La' en 'Navie' al voorbij, en wat een meezingers zijn het. Van voor, naar achter en van links naar rechts, iedereen zingt ze woord voor woord mee. Even zijn we weer met z'n allen terug naar het begin van The Kooks in 2005.

De wind is inmiddels wel toegenomen, maar ookal vangen hoge bomen veel wind, bij Nothing But Thieves klimt men massaal bij elkaar op de schouders. En hoewel het al dag 3 is blijft er flink door gefeest, gezongen en genoten!

VERMOEIDE GEZICHTEN MAAR NOG VEEL TE BELEVEN

De laatste dag begint fijn met KINK Future Icon ISE, wat heerlijk wakker worden is op zondag. Alhoewel, sommige festivalgangers blijven zelfs bij de pulserende en fijne dreigende sound van The Whispering Sons nog slapen. Wat overigens best een prestatie is aangezien de band ver buiten The Barn goed te horen is. 

Rock Werchter en The breeders moeten nog even aan elkaar wennen, maar de songs gaven de doorslag. Zeker 'Divine Hammer' en natuurlijk de iconische baslijn van 'Cannonball'. Als oud Pixies-lid deed Kim Deal uiteraard ook nog 'Gigantic'. En als al dat moois de festivalweide nog niet heeft wakker geschud, dan doet Idles dat wel! De punkrockers beginnen vol overgave, gitarist Lee Kiernan ligt binnen een paar tellen al crowdsurfend bovenop het publiek en de moshpits blijven een uur lang gaan. Zelfs als de band grappend 'All I Want For Christmas' in zet.

En dan moet de avond nog vallen! Terwijl het langzaam iets af begint te koelen en er zelfs een spatje regen valt, zorgt Royal Blood er op de mainstage voor dat niemand ook maar denkt aan het woord koud, maar er is wel sprake van kippenvel! Een paar meter verderop staat Michael Kiwanuka namelijk in een euphorische Barn, waar voor de zoveelste keer dit festivalweekend een magische mix ontstaat van hele goede muziek, uitgelaten festivalbezoekers en een prachtige omgeving.

Een omgeving die overigens wordt gekleurd door vele Foo Fighters shirts. Het is duidelijk dat de band van Dave Grohl deze dag afsluit, want overal zie je het bekende logo met de twee F'en. Vanaf het moment dat de band het podium opstapt geeft Rock Werchter nog 1 keer alle energie (waarschijnlijk opgewekt door de eigen windmolen op het festivalterrein) en tijdens 'Everlong' worden de laatste restjes stemband aan gort geschreeuwd, waarna Rock Werchter 2024 toch echt voorbij is. Op naar een mooie editie in 2025!