
KINK Icon 150: Dead Kennedys
Ze maakte maar vier albums en één EP, maar wisten toch een grote basis te leggen voor de punk muziek. Met teksten waarin ze het establishment op de hak nemen en zelfs een rechtszaak tussen frontman Jello Biafra en The Parents Music Resource Center, een organisatie die sommige muziek minder makkelijk toegankelijk wilde maken voor kinderen, zorgde ze altijd voor opschudding. Grondleggers van de punk en dus met recht een KINK Icon te noemen.
CONTACTADVERTENTIE
De band ontstond in juni 1978 in San Fransisco. Het begon toen Raymond Pepperell, beter bekend als gitarist East Bay Ray een ska-punk band zag optreden in Mabuhay Gardens, een nachtclub in San Fransisco. Hij besloot ook een band te willen en plaatste een contactadvertentie in The Recycler. Een krant die door de geschedenis meerdere bands heeft laten ontstaan. Want naast de Dead Kennedys begonnen ook The Bangles, Guns N' Roses, Metallica, Mötley Crüe, en Hole hun carière met een contactadvertentie in The Recycler.
In eerste instantie bestond de band uit vijf leden. Frontman Jello Biafra (Eric Reed Boucher), East Bay Ray (Raymond Peperell) op gitaar. Klaus Flouride (Geoffrey Lyall) nam de bas voor zijn rekening, 6025 (Carlos Cadona) speelde ook gitaar en Ted (Bruce Slesinger) was de drummer van de band. Ze traden regelmatig lokaal op, maar konden dit niet altijd doen onder hun eigen naam, omdat The Dead Kennedys regelmatig als smakeloos werd gezien. Zo stond er in een lokale krant een column waarin gesproken werd van smakeloosheid. "Just when you think tastelessness has reached its nadir, along comes a punk rock group called 'The Dead Kennedys', which will play at Mabuhay Gardens on Nov. 22, the 15th anniversary of John F. Kennedy's assassination."
BAY AREA MUSIC AWARDS
Nog voordat de band een album had opgenomen besloot 6025 uit de band te stappen. Volgens de geruchten was er oneenigheid over de muzikale richting. Toch ging het goed met de band. Zo werden ze in 1980 uitgenodigd om op te treden bij de Bay Area Music Awards. Ze moesten volgens de organisatie het evenement een "New Wave Credibillity" geven. De hele dag repeteerde de band het nummer 'California Über Alles', het nummer wat ze gevraagd was te spelen. Maar na 15 seconde legde frontman Biafra het optreden stil. "Hold it! We've gotta prove that we're adults now. We're not a punk rock band, we're a new wave band", zei hij. Waarna de band het nummer 'Pull My Strings' begon te spelen. Dit nummer was een aanval op de muziekindustrie.
Tijdens het optreden droeg de band shirts met een grote S erop, maar nadat Biafra het optreden stil legde deden de bandleden een stropdas om, waardoor er dollartekens werden gevormd. Ook de tekst "Is my cock big enough, is my brain small enough, for you to make me a star?" is een duidelijke aanval op de muziekindustrie.
REL NA REL
Ook na het vertrek van drummer Ted en de komst van D.H. Peligro (Darren Henley) bleef de band de gemoederen bezig houden. Zo maakte ze in 1981 een track met de titel 'Too Drunk To Fuck'. Een nummer dat ervoor zorgde dat ze een platendeal misliepen, maar wat wel een hit werd. Het zorgde bij de BBC zelfs voor knikkende knieen, want het nummer dreigde de hitlijst te halen en dan moest het worden genoemd. Uiteindelijk heeft presentator Tony Blackburn de track 'Too Drunk' van The Kennedys genoemd en het nummer niet gedraaid.
Ook titels als 'Nazi Punks Fuck Off!' en 'In God We Trust, Inc.' hielden de gemoederen bezig. Het leidde uiteindelijk zelfs tot een rechtszaak. De band had namelijk een artwork bij een album gedaan met daarop negen penissen en vagina's. Volgens het Parents Music Resource Center was dit in strijd met de wet en dus werden ze aangeklaagd. De maximumstraf zou een jaar in de gevangenis zijn. Uiteindelijk eindigde de rechtszaak met een 'Hung Jury', waarbij het grootste deel van de jury de band vrijpleitte. Het artwork zie je hieronder.
REUNIE ZONDER FRONTMAN
Uiteindelijk hield de band in 1986 op te bestaan, omdat ze zich niet meer thuisvoelde in de punkscene. Frontman Biafra schreef nog wel een aantal nummers waarin hij beschreef hoe vervreemd de band zich voelde van hun punk-scene. In november 1986 volgde er nog een laatste album Bedtime for Democracy en daarna gingen de bandleden hun eigen weg.
Tot 2001. Ray, Peligro en Flouride gingen opnieuw samen spelen, nu met Brandon Cruz, de zanger van Dr. Know. Onder de naam DK Kennedys speelde ze een aantal shows, maar later werd dat weer gewoon de Dead Kennedys. Na twee jaar werd Cruz vervangen door Jeff Penalty en werden er zelfs nog twee livealbums uitgebracht. Maar nooit met de originele frontman Biaftra. Dat had alles te maken met een rechtszaak over het uitbetalen van royalties.
KINK ICON TOP 150
Als het aan KINK-dj Eric Corton ligt hoort Dead Kennedys thuis in de KINK Icon Top 150. "Ik heb van deze band geleerd dat activisme en muziek volkomen vanzelfsprekend hand in hand kunnen gaan", zegt hij. "Het album Plastic Surgery Disasters hielp mij als zestienjarig punkertje de wereld wat beter aan te kunnen. Lekker boos, sarcastisch grappig, vlijmscherp bewust, politiek strijdbaar en vol spetterende engerie. Dead Kennedys doet dat tot op de dag van vandaag nog steeds met mij". Tussen 19 en 21 februari hoor je of Dead Kennedys de lijst gehaald hebben die jij mag samenstellen. Stem via kink.nl/voting op jouw KINK Iconen!
Datum
14 februari 2021