De Pulp Fiction ontgroening van KINK-dj Stefan Koren

"Het is niet dat ik 'm niet wilde zien", legt Stefan uit. "Maar ik had 'm niet op dvd en op streamingsdiensten was hij vooralsnog niet te vinden". Vooralsnog, want precies 28 jaar nadat de film uitkwam, voegde Netflix deze titel toe aan zijn catalogus. Rede dus voor de KINK-dj om zijn zondagmiddag leeg te houden en zich onder te dompelen in de film die voor veel mede-KINK'ers als de allerbeste, allertijden geldt. Hoe heeft hij de film ervaren? En laat Pulp Fiction in 2022 nog steeds diezelfde grote indruk achter?

"De nieuwsgierigheid is groot. Na 25 jaar ga ik me aansluiten bij de groep mensen die Pulp Fiction heeft gezien. Het licht in de woonkamer is gedimd, de lamellen zijn gesloten. Alles staat klaar om me goed onder te dompelen. En dan begint de film, met een scène in een restaurant, waar twee mensen aan een tafeltje zitten te praten over de overval die ze op datzelfde restaurant gaan plegen. Je hebt als kijker op dat moment nog geen idee wat je de komende uren gaat aanschouwen, maar het prikkelt al wel direct. Wie zijn deze mensen? En waarom zijn ze belangrijk voor het verhaal?

Net op het moment dat dat duidelijk lijkt te gaan worden, knalt de filmtitel in beeld en begint de waslijst met namen van bekende acteurs aan je voorbij te trekken. Samuel L. Jackson, John Travolta, Bruce Willis, Uma Thurman."

EZEKIEL 25:17

"Vanaf dit moment begrijp ik eindelijk waarom zoveel mensen de dialogen uit deze film uit hun hoofd kennen. Want zet John Travolta (Vincent Vega) en Samuel L. Jackson (Jules Winnfield) naast elkaar in een auto, onderweg naar een bloederige ontmoeting, en je zit aan je scherm gekluisterd. Want ookal gaat de dialoog nergens over, het is interressant, grappig en steengoed uitgevoerd. En hoe verder het vordert, hoe fijner de tegenstelling wordt tussen het gangsterwerk wat de twee doen, en de bijna middelbare school achtige gesprekken die ze voeren. Van het moment dat ze voor het eerst in beeld komen, tot het moment dat Jules Winnfield zijn bijbeltekst uit Ezekiel 25:17 opdreunt."

"En de film dendert maar door. Nu zit ik naar Bruce Willis als Butch te kijken, en nog steeds weet ik niet zeker wat het verhaal van deze film is, maar elke scène zit zo vol met spanning en is zo steengoed geacteerd, dat je op het puntje van je stoel blijft zitten. Dan komen de rode lippen van Uma Thurman, in haar rol als Mia, voor het eerst in beeld. En ook hier vraag je je weer af, wat er precies gebeurd is. Je begint je ook af te vragen welke macht Marsellus Wallace heeft, die blijkbaar een belangrijke rol speelt in het leven van al deze karakters. En heel even denk je terug aan die eerste scène in het restaurant. Want ook Vincent Vega en Mia stappen nu een restaurant binnen. 

Maar ook nu blijft de film doorgaan in hetzelfde moordende tempo, met dezelfde steengoede dialogen en hetzelfde, retespannende acteerwerk. Van scène's vol met drugs, tot een verkrachting van oppergangster Marsellus Wallace, tot een perongelukke moord die vakkundig wordt uitgewist. Het lijkt allemaal zonder enige vorm van samenhang en toch hangt het allemaal samen.  En dan doen de laatste minuten er nog een schepje bovenop."

NOG EEN KEER

"25 jaar heeft het geduurt, tot ik de tijd heb genomen om deze film te bekijken. Ik snapte niet waarom mensen hele dialogen uit hun hoofd kende, want ik had de film zelf nooit ervaren. Maar na 2 uur en 45 minuten op het puntje van mijn stoel, snap ik de hype rondom deze film volledig. Je ziet de meest verschrikkelijke dingen gebeuren, van moorden, tot verkrachting en een overdosis drugs, maar toch blijft de film luchtig en vaak zelfs grappig. En inmiddels is het een dag geleden dat ik Pulp Fiction voor het eerst aan mij voorbij zag trekken. En eigenlijk wil ik 'm direct nog een keer kijken. En nog een keer. En nog een keer. Dus als je Pulp Fiction nog nooit gezien hebt, dan ben ik stik jaloers op je. Want dan heb je die eerste keer nog voor je. Hoewel ik je ook aanraad om 'm snel te gaan kijken!"