De parels uit Twintig Jaar Meteora

Na het ongekende succes van debuutplaat Hybrid Theory, is Meteora is een plaat van uitersten. De succesformule waarmee Linkin Park de muziekwereld in lanceerde wordt op hun tweede album bijgeschaafd. De verses van Mike Shinoda zijn scherper en de refreinen van Chester Bennington schieten van agressief naar melodisch en terug. Zo laat een single als ‘Breaking The Habit’ een radiovriendelijk kant van de band horen, terwijl alle stoppen doorslaan in tracks zoals ‘Hit The Floor.’ 

NIEUW MATERIAAL

Het verhaal rondom ‘Lost’ is inmiddels onder fans bekend: de track stond niet op het album omdat het teveel zou lijken op ‘Numb.’ Bij het kiezen tussen de twee tracks is de keuze gevallen op het nummer met de sterkere hook. De opbouw en de afwisseling tussen Chester en Mike’s vocalen zijn inderdaad vrijwel identiek maar er zijn wel degelijk verschillen te horen, met name in de afwerking. 

Twintig jaar na het opnemen van ‘Lost’ is de verschuiving van het muzikale landschap duidelijk merkbaar. Anno 2003 maakten de draaitafels en scratches onderdeel uit van het unieke Linkin Park geluid. Op ‘Lost’ anno 2023 zijn deze meer naar de achtergrond verplaatst. Hierdoor klinkt de track minder gedateerd, en bij vlagen zowaar verfrissend. 

De kersverse KINK XL is inmiddels ook twintig jaar oud. De track heet 'Fighting Myself' en op het eerste oor lijkt deze track om dezelfde reden als 'Lost' gesneuveld te zijn bij de oorspronkelijke uitgave van Meteora. De tweede nieuwe (oude) single lijkt namelijk verdacht veel op ‘Lying From You’. Wat van ‘Fighting Myself’ een extra bijzondere track maakt, is het overduidelijke eerbetoon aan Chester. Zijn gesamplede vocalen vormen het geraamte van de track, en de lyrics "fighting myself I always lose" krijgen zes jaar na het overlijden van de zanger een nog zwaardere lading. 

NIEUWE INZICHTEN

Menigeen Linkin Park-fan luistert Meteora nog geregeld, maar er zullen ook diverse mensen zijn die deze plaat in de loop der jaren uit het oog hebben verloren. Des te heerlijk is het om op deze twintigste verjaardag even de tijd te nemen om wat vergeten favorieten te herontdekken. 'Nobody’s Listening' bijvoorbeeld. De Japanse fluit (Shakuhachi) gecombineerd met een beat gesampled van Jay-Z en The Notorious B.I.G. voelt als Mike Shinoda die zijn volledige identiteit in deze track heeft gestopt. 

Het instrumentale ‘Session’ lijkt daarentegen juist weer een kijkje in de ziel van Chester Bennington. De lichte geluidjes waar de track mee begint voelen vredig en kalm, tot daar een beat de deur open trapt en alles overstemt. Wat volgt is een gevecht tussen de piano die emotionele rust probeert te bewaren en draaitafels die de boel verstoren. De parallellen met de mentale gezondheid van Chester zijn duidelijk te trekken. 

Emotie is het sleutelwoord achter Meteora. Chester blikte tien jaar na het uitkomen van dit album nog terug op de hoe hij z’n hele hart over dit album uitstortte: "We don't talk about situations, we talk about the emotions behind the situations.” Deze emotie had niet tot volle wasdom kunnen komen zonder de vrijheid tijdens het schrijfproces: "We also didn’t care whether or not the songs fit together stylistically as a whole or a collection of songs. It was more like, "This riff is sick!" Then, we’d just scream over it, and the next song would be a mid-tempo ballad and you’d sing the way that song needed to be sung.” 

Deze instelling is nog altijd terug te horen in Meteora: Een album van uitersten. Van prachtige melodieën tot keihard schreeuwen, en alle andere manieren waarop Chester Bennington en Mike Shinoda de vrijheid hebben om hun frustraties en angsten eruit te gooien. Meteora, inclusief de het nieuwe werk, is nog altijd onmiskenbaar Linkin Park.