KINKnieuws

Bevrijdingsdag en Oekraïne

De vlaggen hangen uit, in verschillende plaatsen wordt groots uitgepakt met bevrijdingsfestivals en overal in Nederland wordt de vrijheid gevierd. Na twee jaar lockdown is vandaag eindelijk een 'normale' bevrijdingsdag. Hoewel het woord normaal niet helemaal passend is. Oekraïense vluchtelingen komen dagelijks de Nederlandse grens over en de verhalen van de oorlog in Europa beheersen dag in, dag uit het nieuws. Het is een bevrijdingsdag met een dubbel gevoel, omdat er op 3 uur vliegen een oorlog woedt?

<p>"Ik denk niet dat je je gek of tegenstrijdig moet voelen", vindt RTL-nieuws correspondent Olaf Koens, die sinds het begin van de oorlog verslag doet vanuit Oekra&iuml;ne. "Het is heel goed als je betrokken bent bij wat er in andere delen van de wereld gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat je daar conclussies aan moet verbinden voor jouw leven." Koens zelf zit vandaag nog in Oekra&iuml;ne, maar wilt binnenkort ook weer in Nederland met vrienden in de kroeg zitten. "Dat moet wel, als ze ons dat al gaan afnemen, dan heeft de vijand gewonnen."</p>

Olaf Koens vanuit Oekraïne

<h3>PAASEI</h3>
<p>Het zijn dus die kleine dingen die het verschil kunnen maken, weten ook Kate en Kristina inmiddels. Een aantal maanden geleden leek er voor deze Oekra&iuml;eners nog geen wolkje aan de lucht. Sterker nog, op het moment dat hun (Nederlandse) werkgever zei dat ze naar Nederland konden vluchten in het geval dat er een oorlog uit zou breken, werd hij bijna luchtig weggewimpeld. "We said; okay, but nothing is going to happen. But thanks anyway", herrinert Kate zich. "And then after everything started, we couldn't believe it. We were shocked, worried, stunned". Kate besloot al snel om gebruik te maken van het aanbod om naar Nederland te gaan, maar Kristina wilde nog niet vluchten. Uiteindelijk zeiden haar ouders, die momenteel nog in Oekra&iuml;ne zitten, dat ze moest gaan. De man van Kate bracht ze naar de grens en in Roemeni&euml; werden ze uiteindelijk opgehaald door hun werkgever.&nbsp;</p>
<p>Eenmaal in Nederland konden Kate en Kristina vrij gemakkelijk weer aan het werk en inmiddels kunnen ze dus weer genieten van de kleine dingen. "A few weeks ago, we were invited to this Easter gathering", vertelt Kate. "And ceveral Dutch family's just aranged this huge celebration with the tradition of egg hunting for the kids. And seeing these kids running around in the field, celebrating every egg they found, that's so nice." Een gevoel dat Kristina ook zeker deelt. "You get warm feelings when you see that kids are having fun."</p>
<p>&nbsp;</p>

Paaseieren Zoeken

<h3>PAPEGAAIEN LEREN POEZIE</h3>
<p>En juist die mentaliteit, waarbij moeiteloos wordt geschakeld tussen angst en vreugde, fascineerd ook Olaf Koens dagelijks. "Het Oekra&iuml;ense volk is heel bijzonder", vertelt hij vanuit de Oekra&iuml;ense havenstad Odessa. Een stad die ook voor de Russische cultuur erg belangrijk is en zelfs 'Mama' genoemd wordt. "Aan de poorten van de stad hebben de Oekra&iuml;eners er in het Russisch opgehangen; 'Wie mama pijn doet, die zal mama begraven'", aldus Koens.&nbsp;</p>
<p>Ook de dierentuin van Odessa toont de strijdvaardigheid van het Oekra&iuml;ense volk. "Dat is een plek waar mensen die gevlucht zijn hun dieren hebben achtergelaten. En in de werkkamer van de vrouw die normaal de administratie doet zitten nu 50 papegaaien", vertelt Koens. "En die papegaaien praten allemaal met elkaar. Sommige zijn een beetje aan het vloeken, anderen zeggen 'Hey, kom we gaan wat drinken'", aldus Koens. Maar er zijn ook papegaaien die wat geleerder voor de dag komen. "Odessa is een beetje de geboorteplaats van de Russische literatuur. En er is 1 papegaai die Poesjkin citeerde. Die leert nu aan die andere papegaaien Poesjkin. Dat is ongeloofelijk om te zien." Het zijn de mooiere kanten van een verschikkelijke oorlog. Zoals Koens het zegt; "Alle emoties die er op het menselijk spectrum bestaan, worden versterkt."&nbsp;</p>

3 tot 5 minuten angst

<p>Zo ook de angst. Via Telegram houden Kate en Kristina contact met Oekra&iuml;ne. "We have many friends and family there and we're really woried about them", vertelt Kristina. "Sometimes they have explosions and rockets", vertelt Kate verder. "And then we have to wait for the details".&nbsp;<br />Via het nieuws krijgen Kristina en Kate dan te horen dat er zo'n explosie is geweest en daarna proberen ze zo snel mogelijk contact te leggen met hun familie en vrienden. "This is 3 to 5 minutes of excruciating voids of emptiness, silence and fear", zegt Kate. "Until you recieve a message from you loved ones that they're okay. Or until you recieve some details about the explosion." Maar ook daarna overheerst een gek gevoel. "You have this strange feeling of bittersweet relieve, because you also understand that you're fellow Ukrainans could have died there."</p>
<p>Toch blijft het ondanks de verschrikkingen in Oekra&iuml;ne belangrijk om zo'n dag als vandaag te koesteren vinden Kate en Kristina. "You have to cherish what you have", vertelt Kate. "Everyday you should celebrate your freedom and hapiness".&nbsp;Ook Olaf Koens sluit zich daarbij aan. "Ik snap dat mensen zich bezwaard voelen om bevrijdingsdag te vieren. Maar ik zou zeggen, er zijn zoveel Oekra&iuml;ners nu in Nederland. Zoek er een paar op, neem er een paar mee en als ik Oekra&iuml;ners een beetje ken zijn die ook nooit te verlegen om een feestje te vieren."</p>